مردم ایران رو با حماسه سازی و در صحنه بودن بیشتر معرفی می‌کنن و من فکر می‌کنم اون افراد شناخت کاملی از جامعه دارن.

اولین نکته اینه که جامعه فقط من و فالورای توییترم یا دوستای مجازیم و هزار تا آدم آنلاینی که تو وب میشناسم نیست. جامعه شامل اون پسر ۱۵ ساله ای که تو مقطع راهنمایی تحصیل می‌کنه و با جی‌پی‌آراس دسترسی به اینترنت داره تا کسی که تو روستا کلاً هیچ فکری درباره اینترنت نداره (و نهایتش اینه با تبلیغات خوبی که شده اینترنت رو چت کردن با دخترا و هک و هزاران چیز دیگه‌ای که تو ذهن مردم بد تعبیر میشه-این بحث دختر هم ریشه ذهنی مردم جامعه است) میشه.

امروز تو فیس‌بوک با یه پست جالب روبرو شدم:

بعد یه سری از پست‌های دیگه این پیج فاخر رو نگاه کردم:

فقط تو ایران میشه این حجم از عقده جنسی و تبعیض نژادی رو دید، یه مقاله دیده بودم که دو تا اقتصاد دان سوئدی سنجیدن که اقتصاد آزاد باعث میشه مردم اون کشور بیشتر تبعیض نژادی پیدا کنن یا نه (لینک) و از روش نقشه ای تهیه کردن که شکل زیر هست:

حالا اگه بیایم کامنتای همون فید رو منتشر کنیم میشه گفت این قضیه واقعیت داره، تازه این برای افرادی هست که یه ذره دسترسی به اینترنت و اطلاعات آزاد دارن.

و برمیگردیم سر خونه اول که مردمی هستند که دارند توی رویاهاشون زندگی میکنند و هیچکسی رو جز خودشون قبول ندارن. این هم نمونه ای از این فرهنگ چند هزار ساله ای هست که همیشه بهش مینازن و به نظرم اون افرادی که عدد 17 رو کامنت می ذاشتن تا ماشین براشون چراغش روشن شه، تو خونه موزیک پخش شه و ادمین اون پیج براشون ملق بزنه یه مرتبه بهترن!